ناهمواری‌های استان قزوین
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | استان قزوين به دوناحيه كوهستانى و دشتى تقسيم مىشود. منطقه كوهستانى آن در شمال قرار دارد و دهستان الموت رودبار و قسمتى از كوهپايه اقبال و پشگل دره را در بر مىگيرد. | |
| + | در همين ناحيه، بخشى از رشته كوه البرز از بخش شمال غربى و از استان گيلان به طرف جنوب غربى در داخل استان قزوين كشيده شده است. | ||
| + | سيالان و الموت دو قله از قلههاى معروف كوهستانى بخش غربى البرز مىباشد. | ||
| + | درههاى البرز در دامنه خشك جنوبى به ويژه در ناحيه قزوين، باريك و كم عرض هستند و با ديوارهاى پُر شيب كشيده شدهاند. | ||
| + | آبادترين و پرجمعيتترين درههاى آن دره شاهرود و دو شعبهى معروف آن طالقان و الموت هستند كه آب دامنههاى جنوبى البرز را به سفيدرود پيوند مىدهد. | ||
| + | دره و رودخانه شاهرود كوههاى ميان دره چالوس و سفيد رود را از شرق به غرب شكافته و آن را به دو قسمت شمالى و جنوبى تقسيم مىكند. | ||
| + | كوههاى طالقان، سيالان، الموت و تخت سليمان، با ارتفاع 4400 متر در ساحل چپ سفيدرود، با قله دلفج با ارتفاع 2770 متر كه از قلههاى آتشفشانى است اتصال يافته است. | ||
| + | در جنوب شاهرود، كوههاى زياران، سبزپوش، خزران و ديگر كوهها واقعند كه از زمانهاى پيشين راههاى پياده شمالى جنوبى قزوين بوده است كه بعضى از آنها در امتداد درهها تا ساحل درياى مازندران (خزر) امتداد داشته است. اين راهها ناحيه دشت قزوين را به غرب مازندران و شرق گيلان متصل مىكردهاند. | ||
| + | در ناحيه غربى دشت قزوين يك رشته ارتفاعات موازى از شمال به جنوب به نام چرگر كشيده شده كه (استان) قزوين را از (استان) زنجان و خمسه جدا مىكند. در قسمت جنوبى اين استان چند رشته كوه به موازات هم قرار دارند كه به نام رامند معروف هستند. | ||
| + | ارتفاعات مزبور در جنوب شرقى دهستان زهرا قرار دارند. اين ارتفاعات در قسمت جنوب غربى با كوههاى خرقان و درگزين استان همدان پيوند دارند. | ||
| + | استان قزوين از جانب غربى، بدون هيچ مانعى، به جلگه ساو جبلاغ كه در حال حاضر جزء محدوده استان تهران است و كوه طالقان كه آن را ازاستان قزوين جدا كرده است، منتهى مىشود. | ||
| + | برخى از كوههاى استان قزوين عبارت است از: | ||
| + | |||
| + | 1ـ رامند: | ||
| + | |||
| + | اين كوه در جنوب شرقى دهستان زهرا واقع شده است و از چند سلسله موازى كه از شمال شرقى به جنوب غربى امتداد دارد تشكيل شده است بزرگترين قله اين كوه رامند ناميده مىشود. | ||
| + | |||
| + | در يك سوى قله رامند، تپه اشتره جين قرار دارد در بالاى اين تپه چشمهاى قرار دارد كه منسوب به حضرت على عليهالسلام است. مردم همه ساله براى زيارت به كوه رامند مىروند و پس از يكى دو روز توقف و قربانى كردن گوسفند به محل خود باز مىگردند. | ||
| + | |||
| + | 2ـ آوان: | ||
| + | |||
| + | كوه آوان در خط الرأس رشته كوه البرز و در شمال رودبار، با ارتفاع 3750 متر واقع شده و به «خشته چال» هم معروف است. خط الرأس اين كوه در جهت شمال غربى ـ جنوب شرقى است و قسمتى از مرز طبيعى شهرستان قزوين و تنكابن به شمار مىرود. | ||
| + | |||
| + | رودخانهها ازگين، سفيد آب و اوان از سرشاخهها سفيدرود از اين كوه سرچشمه مىگيرد. | ||
| + | |||
| + | در دامنه اين كوه درياچه زيبايى كوهستانى به نام آوان قرار دارد. آب اين درياچه از چشمهها درون آن تأمين مىشود. روستاى معلم كلايه قزوين در جنوب اين درياچه قرار دارد. | ||
| + | |||
| + | 3ـ الموت: | ||
| + | |||
| + | كوه الموت در شمال قزوين واقع است و از جانب شمال به نواحى كوهستانى مازندران و تنكابن و از شرق و جنوب به طالقان و از غرب به رودبار منتهى مىشود. برخى از سرچشمههاى شاهرود، يعنى طالقانرود و اندجرود از اين كوه سرچشمه مىگيرد از مرتفعترين قلههاى آن مىتوان از تخت سليمان با 4400 متر، نام برد. | ||
| + | |||
| + | دشتها | ||
| + | |||
| + | دشت قزوين يكى از مناطق با اهميت كشاورزى استان و كشور است به منظور بهرهبردارى از دشت وسيع قزوين (58 هزار هكتار) طى دهههاى قبل، با ايجاد سازمان عمران قزوين و مكانيزه كردن كشت و با ايجاد شبكه آبيارى طالقان رود كه آب آن به محدوده شمالى دشت قزوين انتقال مىيابد، قدمهاى بزرگى برداشته شده است. | ||
| + | |||
| + | در اين سيستم آبيارى، آب جمع شده در پشت سد انحرافى سنگبان كه بر روى طالقانرود احداث شده به وسيله تونلى به طول 9 كيلومتر به سد زياران منتقل شده و از آنجا به وسيله يك كانال اصلى به طول 95 كيلومتر آب مورد نياز دشت قزوين را تأمين مىكند. | ||
| − | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
[[رده:ناهمواری‌ها]] | [[رده:ناهمواری‌ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فروردین ۱۳۹۱، ساعت ۱۶:۱۵
استان قزوين به دوناحيه كوهستانى و دشتى تقسيم مىشود. منطقه كوهستانى آن در شمال قرار دارد و دهستان الموت رودبار و قسمتى از كوهپايه اقبال و پشگل دره را در بر مىگيرد. در همين ناحيه، بخشى از رشته كوه البرز از بخش شمال غربى و از استان گيلان به طرف جنوب غربى در داخل استان قزوين كشيده شده است. سيالان و الموت دو قله از قلههاى معروف كوهستانى بخش غربى البرز مىباشد. درههاى البرز در دامنه خشك جنوبى به ويژه در ناحيه قزوين، باريك و كم عرض هستند و با ديوارهاى پُر شيب كشيده شدهاند. آبادترين و پرجمعيتترين درههاى آن دره شاهرود و دو شعبهى معروف آن طالقان و الموت هستند كه آب دامنههاى جنوبى البرز را به سفيدرود پيوند مىدهد. دره و رودخانه شاهرود كوههاى ميان دره چالوس و سفيد رود را از شرق به غرب شكافته و آن را به دو قسمت شمالى و جنوبى تقسيم مىكند. كوههاى طالقان، سيالان، الموت و تخت سليمان، با ارتفاع 4400 متر در ساحل چپ سفيدرود، با قله دلفج با ارتفاع 2770 متر كه از قلههاى آتشفشانى است اتصال يافته است. در جنوب شاهرود، كوههاى زياران، سبزپوش، خزران و ديگر كوهها واقعند كه از زمانهاى پيشين راههاى پياده شمالى جنوبى قزوين بوده است كه بعضى از آنها در امتداد درهها تا ساحل درياى مازندران (خزر) امتداد داشته است. اين راهها ناحيه دشت قزوين را به غرب مازندران و شرق گيلان متصل مىكردهاند. در ناحيه غربى دشت قزوين يك رشته ارتفاعات موازى از شمال به جنوب به نام چرگر كشيده شده كه (استان) قزوين را از (استان) زنجان و خمسه جدا مىكند. در قسمت جنوبى اين استان چند رشته كوه به موازات هم قرار دارند كه به نام رامند معروف هستند. ارتفاعات مزبور در جنوب شرقى دهستان زهرا قرار دارند. اين ارتفاعات در قسمت جنوب غربى با كوههاى خرقان و درگزين استان همدان پيوند دارند. استان قزوين از جانب غربى، بدون هيچ مانعى، به جلگه ساو جبلاغ كه در حال حاضر جزء محدوده استان تهران است و كوه طالقان كه آن را ازاستان قزوين جدا كرده است، منتهى مىشود. برخى از كوههاى استان قزوين عبارت است از:
1ـ رامند:
اين كوه در جنوب شرقى دهستان زهرا واقع شده است و از چند سلسله موازى كه از شمال شرقى به جنوب غربى امتداد دارد تشكيل شده است بزرگترين قله اين كوه رامند ناميده مىشود.
در يك سوى قله رامند، تپه اشتره جين قرار دارد در بالاى اين تپه چشمهاى قرار دارد كه منسوب به حضرت على عليهالسلام است. مردم همه ساله براى زيارت به كوه رامند مىروند و پس از يكى دو روز توقف و قربانى كردن گوسفند به محل خود باز مىگردند.
2ـ آوان:
كوه آوان در خط الرأس رشته كوه البرز و در شمال رودبار، با ارتفاع 3750 متر واقع شده و به «خشته چال» هم معروف است. خط الرأس اين كوه در جهت شمال غربى ـ جنوب شرقى است و قسمتى از مرز طبيعى شهرستان قزوين و تنكابن به شمار مىرود.
رودخانهها ازگين، سفيد آب و اوان از سرشاخهها سفيدرود از اين كوه سرچشمه مىگيرد.
در دامنه اين كوه درياچه زيبايى كوهستانى به نام آوان قرار دارد. آب اين درياچه از چشمهها درون آن تأمين مىشود. روستاى معلم كلايه قزوين در جنوب اين درياچه قرار دارد.
3ـ الموت:
كوه الموت در شمال قزوين واقع است و از جانب شمال به نواحى كوهستانى مازندران و تنكابن و از شرق و جنوب به طالقان و از غرب به رودبار منتهى مىشود. برخى از سرچشمههاى شاهرود، يعنى طالقانرود و اندجرود از اين كوه سرچشمه مىگيرد از مرتفعترين قلههاى آن مىتوان از تخت سليمان با 4400 متر، نام برد.
دشتها
دشت قزوين يكى از مناطق با اهميت كشاورزى استان و كشور است به منظور بهرهبردارى از دشت وسيع قزوين (58 هزار هكتار) طى دهههاى قبل، با ايجاد سازمان عمران قزوين و مكانيزه كردن كشت و با ايجاد شبكه آبيارى طالقان رود كه آب آن به محدوده شمالى دشت قزوين انتقال مىيابد، قدمهاى بزرگى برداشته شده است.
در اين سيستم آبيارى، آب جمع شده در پشت سد انحرافى سنگبان كه بر روى طالقانرود احداث شده به وسيله تونلى به طول 9 كيلومتر به سد زياران منتقل شده و از آنجا به وسيله يك كانال اصلى به طول 95 كيلومتر آب مورد نياز دشت قزوين را تأمين مىكند.
