ضرب المثلها در استان خوزستان

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۵۸

ضرب المثل‏هاى شوشترى و دزفولى

ـ آدم بدبخته امين كَلْ مرغون كوُسَبْ زنه.

آدم بدبخت را از داخل ظرف آب مرغ‏ها كوسه مى‏زند.

ـ آدم به رى گُشيدَه، مِرَه يا به دَر گُشيْدَه.

انسان به روى گشاده (كسى به منزلش) مى‏رود يا به در گشاده (منزل او)؟ ـ دَسى كِه نَتَرى گَزى، وابوسيش.

دستى را كه نمى‏توانى گاز بگيرى، بايد آن را ببوسى.

ضرب المثل بهبهانى

ـ بچى يتيم رف پوليده بوخه، دوندنش اشكس.

بچه يتيم رفت پالوده بخورد، دندانش شكست.

ـ تيزى تيشه اَ نرمى بيدن.

تيزى تيشه از نرمى چوب بيد است.

ضرب المثل‏هاى رامهرمزى

ـ دس دلت اينم پنگ حزت اينم.

به ظاهر دلت را شاد مى‏كنم، ولى از پشت خنجر مى‏زنم.

ـ اره من دار.

هنگامى كه مشكلى حل نمى‏شود و خرابتر و لاينحل باقى مى‏ماند.

ضرب المثل‏هاى هنديجانى ـ اى خَس نه صبح ببينمت نه پسين.

مادر شوهر نه صبح ببينم نه عصر.

ـ آشيلا مرگ اُسُم ايكنه.

عيب خود را نديدن و عيب ديگران را ديدن.

ـ مشك مِن چال نيره جوروف به دنبش ايبنده.

موش به سوراخ نميره جارو به دمش مى‏بندد.

ضرب المثل‏هاى ويژه اعراب

ـ وجع البغيرك مثل فطر البصخر.

درد ديگران، مانند شكاف در سنگ است.

ـ قوم الساعدت ما ذلت.

مردمى كه با يكديگر همكارى كنند، ذليل نمى‏شوند.

ـ اليجى ابليه عزيمه يگعد ابليه افراش.

هر كسى بى دعوت به مهمانى رود، بايد بى فرش بنشيند.

ـ جاى ايطببهه عماهه.

آمد چشمش را خوب كند، كورش كرد.

ـ يطلب من الحافى النعال.

از پا برهنه، دمپايى مى‏خواهد.

ـ راوانى حنطه بايعنى الشعير.

گندم نشانم داد، جو به من فروخت.

ـ لو صلمه لو اسرايين.

يا تاريك است، يا دو تا چراغ دارد.

اين ضرب المثل براى كسانى گفته مى‏شود كه در كارها افراط و تفريط مى‏كنند.

ـ ما ايعرف يرگص ايگول الميدان ضيج.

نمى‏تواند برقصد، مى‏گويد ميدان تنگ است.

ـ ما تحمد العروس اله و لا فتهه.

عروس را نمى‏ستايد، مگر آرايشگر او.

ـ مكروهه او يا بَت بِت.

كسى چشم ديدنش را ندارد و دختر زاييد.

منابع