زبان و گویش مردم استان ایلام
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) |
|||
| (یک ویرایش میانی توسط یک کاربر نشان داده نشده‌است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | مردم استان ايلام، همانند ساير ايرانيان فارسى زبان هستند ولى به لحاظ و ويژگىهاى قومى زبانهاى كردى، لرى، لكى و عربى نيز در بين آنان رايج است. گويش ساكنان نواحى شمالى و شمال غربى و مركزى كردى است. عشاير طوايف ملكشاهى، اركوازى، خزل، كردكايدخرده، ده بالايى كه در نواحى شمال و شمال غربى و مركز زندگى مىكنند لهجه كردى دارند. | ||
| + | طايفه مكى در هليلان به لهجهاى از كردى جنوبى تكلم مىكنند. | ||
| + | |||
| + | زبان لرى در نواحى جنوب غربى استان و در دره شهر رايج است. | ||
| + | |||
| + | لكها در نواحى آبدانان، دره شهر و هليلان اسكان دارند. | ||
| + | |||
| + | در زير به برخى از لغات و اصطلاحات گويشهاى كردى، لرى و ايلامى اشاره مىشود. | ||
| + | |||
| + | ايسر: اشك بن: درخت | ||
| + | |||
| + | برز: بلند، زمين مرتفع بوى: عروس | ||
| + | |||
| + | پس: گوسفند ورن: گوسفند نر | ||
| + | |||
| + | حوره: مىخورد، مىنوشد ولگ: كليه، تهى گاه | ||
| + | |||
| + | حسيره: پدر زن و مادر زن وير: ياد، فهم | ||
| + | |||
| + | حشك: خشك يوز: قهركردنوناراحتشدن | ||
| + | |||
| + | دشكه: نخ سناو: آب تنى | ||
| + | |||
| + | ده: دادن خور: خورشيد | ||
| + | |||
| + | كش: پهلو، بغل و سينه مكس: تعارف | ||
| + | |||
| + | گر: كوه كشكل: كوچولو | ||
| + | |||
| + | گور: بزرگ، فرد متشخص مرغ: چراگاه، چمن زار | ||
| + | |||
| + | ور: پوشاندن وراز: گراز | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
[[رده:زبان و گویش]] | [[رده:زبان و گویش]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ مرداد ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۵۹
مردم استان ايلام، همانند ساير ايرانيان فارسى زبان هستند ولى به لحاظ و ويژگىهاى قومى زبانهاى كردى، لرى، لكى و عربى نيز در بين آنان رايج است. گويش ساكنان نواحى شمالى و شمال غربى و مركزى كردى است. عشاير طوايف ملكشاهى، اركوازى، خزل، كردكايدخرده، ده بالايى كه در نواحى شمال و شمال غربى و مركز زندگى مىكنند لهجه كردى دارند.
طايفه مكى در هليلان به لهجهاى از كردى جنوبى تكلم مىكنند.
زبان لرى در نواحى جنوب غربى استان و در دره شهر رايج است.
لكها در نواحى آبدانان، دره شهر و هليلان اسكان دارند.
در زير به برخى از لغات و اصطلاحات گويشهاى كردى، لرى و ايلامى اشاره مىشود.
ايسر: اشك بن: درخت
برز: بلند، زمين مرتفع بوى: عروس
پس: گوسفند ورن: گوسفند نر
حوره: مىخورد، مىنوشد ولگ: كليه، تهى گاه
حسيره: پدر زن و مادر زن وير: ياد، فهم
حشك: خشك يوز: قهركردنوناراحتشدن
دشكه: نخ سناو: آب تنى
ده: دادن خور: خورشيد
كش: پهلو، بغل و سينه مكس: تعارف
گر: كوه كشكل: كوچولو
گور: بزرگ، فرد متشخص مرغ: چراگاه، چمن زار
ور: پوشاندن وراز: گراز
