نمایش مبدأ

استان قم كه در غرب منطقه مركزى ايران قرار گرفته، به علت ارتفاع كم از سطح دريا و مجاورت با كوير، تابستانى گرم و خشك و زمستانى معتدل دارد. كمترين دماى سالانه در ايستگاه قم 4- درجه سانتى‏گراد (در بهمن ماه) و بيشترين دماى سالانه در ايستگاه قم 47درجه سانتى‏گراد (در تير ماه) بوده است.
با توجه به عوامل مؤثّر بر اقليم و عناصر آب و هوايى استان قم، به طور كلّى سه نوع آب و هوا را مى‏توان به شرح زير در سطح استان مشخص نمود:

1ـ آب و هواى كوهستانى

اين نوع آب و هوا در نواحى غربى و جنوبى استان در ارتفاعات بالاتر از 1500 مترى ديده مى‏شود و به دو نوع معتدل و سرد كوهستانى تقسيم مى‏شود، كه سرد كوهستانى بر قله‏هاى بيش از 3000 متر استان منطبق است.

2ـ آب و هواى نيمه بيابانى

آب و هواى نيمه بيابانى بر نواحى كوهپايه‏اى و دشتهاى استان از جمله دشت قم منطبق است كه داراى تابستانهاى گرم و خشك و زمستان‏هاى سرد مى‏باشد.

3ـ آب و هواى گرم و خشك بيابانى

اين نوع آب و هوا در شرق استان و در سواحل درياچه نمك وجود دارد كه داراى تابستان‏هاى بسيار گرم و خشك و زمستان‏هاى سرد و خشك مى‏باشد. كمى بارش (كمتر از 100 ميليمتر) و شدت تبخير و دما در تابستان از ويژگى‏هاى برجسته آن است. 

هر قدر از غرب به شرق و از جنوب به شمال حركت مى‏كنيم از مقدار بارش كاسته مى‏شود. در حالى كه در پست‏ترين نقطه استان (در نواحى ساحلى درياچه نمك) كمتر از 100 ميلى‏متر بارندگى در سال داريم، در ارتفاعات جنوب و جنوب غربى بارندگى به بيش از 450 ميلى‏متر مى‏رسد.

فصل بارش بيشتر در اين مناطق، در فصل زمستان و پاييز و به صورت برف است. متوسط بارندگى در استان طبق گزارش سازمان هواشناسى 87/8 ميلى‏متر در سال مى‏باشد.

در بين نواحى كوهستانى و كوهپايه‏اى استان نسيم كوه به دره و بالعكس جريان دارد و جنبه محلى دارد، به طورى كه جهت نسيم از ارتفاعات در روز به سمت دره و در شب به طرف ارتفاعات مى‏باشد. 



{{منابع}}
[[رده:آب و هوا]]